Zasady zdrowej komunikacji 2

Ciąg dalszy zasad komunikacji transformacyjnej

Pamiętaj, że inna osoba będzie również zmotywowana do komunikowania się, jeśli nie będziesz już dłużej używał jej jako tarczy strzelniczej. Jeśli mówisz komuś „Chcę się z tobą czymś podzielić”, a w praktyce oznacza to „Pozwól, że ci powiem, co zrobiłeś źle”, to za każdym razem, gdy otworzysz usta, zamiast komunikować się, będziesz atakował.

Nie zniechęcaj się odczuciami drugiej osoby. Pomóż drugiemu poradzić sobie ze skrajnymi emocjami, rozmawiając o tym, co ty sam teraz czujesz. Zrób to tak, jakbyś ty sam (a nie kto inny) był odpowiedzialny za swoje uczucia. Kiedy rozmawiasz o swoich uczuciach, postaraj się zauważyć, czy są one zadawnione i znajome, co ma miejsce w przypadku, gdy istnieje już w tobie jakiś negatywny wzorzec zachowań. Porozmawiaj o tym, że być może uczucia te pochodzą z innego czasu i miejsca i podziel się dawnymi wspomnieniami podobnych sytuacji. Żeby ten sposób postępowania był skuteczny skoncentruj się raczej na uczuciu, które wytrąca cię z równowagi, jako najistotniejszej rzeczy, którą miałbyś się podzielić, a nie na historii wokół tego.

Jeśli to, co mówisz wyzwala w drugiej osobie emocję, bądź dla niej oparciem, szczególnie, gdy są one dla niej bardzo bolesne. Potem powróć do tego, co mówiłeś. Podczas rozmowy przyjmij nową postawę względem emocji. Bądź gotów odczuwać swoje uczucia bez wyolbrzymiania, jak również bez ich lekceważenia. Wyolbrzymianie jest formą emocjonalnej manipulacji lub szantażu, które przeszkadzają w prawdziwym odczuwaniu. Wyolbrzymianie wzmacnia również u drugiej osoby dystans, niechęć do komunikowania się i poczucie niepowodzenia. Często w związku jest tak, że gdy jedna osoba czuje się okropnie, to uczucie jest na bieżąco podzielane przez obie strony związku, choć z reguły jest odczuwane tylko przez jednego z partnerów, chyba że oboje są bardzo uważni. Jeśli partner ucieka przed swoimi uczuciami, albo próbuje je przypisać drugiemu, rezultatem tego jest walka o władzę. Twoja szczera chęć przyznania się do własnego negatywnego uczucia i przekształcenia go z pożytkiem dla was obojga (poprzez odczuwanie go dopóki nie ustąpi, lub w jakikolwiek inny sposób), zyska uznanie partnera. Twoja gotowość do podjęcia kroku naprzód będzie postępem dla was obojga.

Weź odpowiedzialność za uczucia i doświadczenia drugiej osoby, a także za własne. Postrzegaj je jako część twojego umysłu. Uświadom sobie, że to, co rzekomo uczynił ci ktoś inny i co ci się nie podoba, z reguły jest tym, co wyrządzasz sam sobie lub innym.

Jeśli to, co przeżywasz, jest bolesne, poproś swoją Wyższą Jaźń o pomoc i łaskę. Wiedz, że zakres polegania na samym sobie wyznacza tutaj stopień trudności. Inna możliwość polega na tym, by użyć mocy wyboru i postanowić: „Zamiast tej rozpaczy mógłbym odczuwać spokój i szczęście”.

W miarę dalszego podejmowania wyboru zauważysz, że sytuacja zaczyna się rozwijać w zupełnie inny sposób.

Nie pozwól, aby twoje żale stały się przeszkodą. Nawet jeśli masz uczucie, że są one słuszne, będziesz tylko znów cierpieć z tego powodu. Przekonanie o własnej nieomylności oznacza, że utknąłeś w miejscu. Bądź gotów nie mieć racji, żeby szczęśliwe rozwiązanie mogło objawić się samo. Jeśli zapanujesz nad gniewem, możesz znaleźć uzdrowienie, dar lub cud ukrywający się za każdą negatywnością.

Pamiętaj, aby okazać partnerowi poprzez czyny, słowa, dotyk jak wiele dla ciebie znaczy. Twoja wdzięczność jest bramą miłości, tworzy przepływ i ruch do przodu.

Źródło: „Księga wewnętrznego rozpoznania” Chuck Spezzano